Gud krev at me held oss til Han og berre til Han. Gud krev at me lyder boda Hans, og berre boda Hans. Den som vil gå sine eigne vegar, takkar nei til Gud som Far og Herre. Og den som vil ha Gud til Far og Herre, han må halde seg til Gud og leve etter Hans bod. Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel og av alt ditt vit og av all di makt.’ Og: ‘ Du skal elska nesten din som deg sjølv.’ (Mark 12, 30-31)
Den kristne lever i verda og er utsett for mange inntrykk og freistingar. Mykje av det som omgjev den kristne, trugar med å føre han bort frå Gud. Sjølv ting som er meint i teneste for det gode, kan føre til fall og nederlag. Men Gud er ein sann og heilag Gud. Det er difor han er Gud. I motsetnad til vaklevorne menneske pyntar ikkje Gud på sanninga. Den som ligg i synd, kan ikkje samstundes ha samfunn med Gud. Den som vil til Himmelen, kan ikkje stå med eitt bein i verda. Den som vil ha Gud til Far, kan ikkje halde djevlelen i handa.
Det var difor Gud baud å utrydde dei heidenske folkeslaga i Israel. Det var difor Han sende profetar for å vekkje opp folket og kongane deira. Og det var difor Han til slutt gav seg sjølv til soning for syndene våre.
Sjølv me som reknar med Jesu frelsesverk, maktar ikkje å elske Gud av heile vårt hjarte og heile vår sjel eller å elske vår neste som oss sjølv. Men me har Jesus - Guds eige offerlam. I Jesus reknar Gud oss som reine og lytelause, som heilage og som sine born. Og me som tek imot denne nåden, kan kalle Gud for far og rekne Han som vår Herre. Og ein dag skal me få kle oss i kvite klede og prise Gud i lovsangskoret. Då er det slutt på vakling og vingling, på fall og nederlag. Då skal me få kvile i Guds Paradis til evig tid.
1 Kong 16, 31-33
Han gifte seg òg med Jesabel, dotter til Etbaal, sidonarkongen, og gav seg til å dyrka Baal og tilbe han. I det Baal-tempelet han bygde i Samaria, reiste han eit altar for Baal. Ahab fekk òg laga ein Asjera-påle, og han heldt fram med å gjera Herren, Israels Gud, rasande. Han bar seg verre åt enn nokon av dei som hadde vore kongar i Israel før han.
Den kristne lever i verda og er utsett for mange inntrykk og freistingar. Mykje av det som omgjev den kristne, trugar med å føre han bort frå Gud. Sjølv ting som er meint i teneste for det gode, kan føre til fall og nederlag. Men Gud er ein sann og heilag Gud. Det er difor han er Gud. I motsetnad til vaklevorne menneske pyntar ikkje Gud på sanninga. Den som ligg i synd, kan ikkje samstundes ha samfunn med Gud. Den som vil til Himmelen, kan ikkje stå med eitt bein i verda. Den som vil ha Gud til Far, kan ikkje halde djevlelen i handa.
Det var difor Gud baud å utrydde dei heidenske folkeslaga i Israel. Det var difor Han sende profetar for å vekkje opp folket og kongane deira. Og det var difor Han til slutt gav seg sjølv til soning for syndene våre.
Sjølv me som reknar med Jesu frelsesverk, maktar ikkje å elske Gud av heile vårt hjarte og heile vår sjel eller å elske vår neste som oss sjølv. Men me har Jesus - Guds eige offerlam. I Jesus reknar Gud oss som reine og lytelause, som heilage og som sine born. Og me som tek imot denne nåden, kan kalle Gud for far og rekne Han som vår Herre. Og ein dag skal me få kle oss i kvite klede og prise Gud i lovsangskoret. Då er det slutt på vakling og vingling, på fall og nederlag. Då skal me få kvile i Guds Paradis til evig tid.
1 Kong 16, 31-33
Han gifte seg òg med Jesabel, dotter til Etbaal, sidonarkongen, og gav seg til å dyrka Baal og tilbe han. I det Baal-tempelet han bygde i Samaria, reiste han eit altar for Baal. Ahab fekk òg laga ein Asjera-påle, og han heldt fram med å gjera Herren, Israels Gud, rasande. Han bar seg verre åt enn nokon av dei som hadde vore kongar i Israel før han.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar