Me får eit innblikk i forfallet til israelsfolket. Det stolte folket som ved Guds makt var fridd ut av Egypt, som var gjeve dei tid bodorda, som hadde fått leiarar som Moses og kongar som David og Salomon og som var gjeve det lova landet til odel og eie, var falle i frå Gud og låg i krig med seg sjølv.
Det var i denne mørke tida at profetane stod fram. Og til slutt kom Kristus sjølv med nådehelsing og frelse til alle menneske - ikkje berre til israelittane, men til heile verda. Ikkje berre til si samtid, men til alle som hadde levd og til alle som vil leve etter Han. Konge og frelsar til evig tid.
Dette er ei stor trøyst. Det hender me er i slekt med dei onde og trulause israelittane i Første kongebok. Sjølv om me har høyrt om Kristus og sett Hans frelsesverk, gjer me det som er ondt i Guds auga. Me ligg i strid med vår neste og med Gud. Vona er at Kristus blei gjeven for all verdsens synder, også for våre. Så tidt som me vender oss til Han i anger og bot, vil Han atter rekne oss som sine brør og Guds born, arvingar til Himmelriket. Mørkret er ikkje evig, og det er ikkje siste haldeplass. Kristus er sterkare. Og Han vann siger i vår stad. "Men dersom vi sannar syndene våre, er han trufast og rettferdig, så han tilgjev oss syndene og reinsar oss for all urettferd" (1 Joh 1,9).
1 Kong 15, 27-29
Basja, son til Ahia av Jissakar-stammen, fekk i stand ei samansverjing mot Nadab og slo han i hel ved Gibbeton, ein by som høyrde filistrane til. Det hende medan Nadab og alle israelittane heldt byen kringsett. Det var i tredje styringsåret til Juda-kongen Asa at Basja drap Nadab og vart konge etter han. Då han hadde vorte konge, slo han i hel heile Jeroboams hus. Han lét ikkje ei levande sjel vera att av kongsætta, men rydda henne heilt ut.
Det var i denne mørke tida at profetane stod fram. Og til slutt kom Kristus sjølv med nådehelsing og frelse til alle menneske - ikkje berre til israelittane, men til heile verda. Ikkje berre til si samtid, men til alle som hadde levd og til alle som vil leve etter Han. Konge og frelsar til evig tid.
Dette er ei stor trøyst. Det hender me er i slekt med dei onde og trulause israelittane i Første kongebok. Sjølv om me har høyrt om Kristus og sett Hans frelsesverk, gjer me det som er ondt i Guds auga. Me ligg i strid med vår neste og med Gud. Vona er at Kristus blei gjeven for all verdsens synder, også for våre. Så tidt som me vender oss til Han i anger og bot, vil Han atter rekne oss som sine brør og Guds born, arvingar til Himmelriket. Mørkret er ikkje evig, og det er ikkje siste haldeplass. Kristus er sterkare. Og Han vann siger i vår stad. "Men dersom vi sannar syndene våre, er han trufast og rettferdig, så han tilgjev oss syndene og reinsar oss for all urettferd" (1 Joh 1,9).
1 Kong 15, 27-29
Basja, son til Ahia av Jissakar-stammen, fekk i stand ei samansverjing mot Nadab og slo han i hel ved Gibbeton, ein by som høyrde filistrane til. Det hende medan Nadab og alle israelittane heldt byen kringsett. Det var i tredje styringsåret til Juda-kongen Asa at Basja drap Nadab og vart konge etter han. Då han hadde vorte konge, slo han i hel heile Jeroboams hus. Han lét ikkje ei levande sjel vera att av kongsætta, men rydda henne heilt ut.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar