Dette er er eit av dei merkelagste kapitla i Bibelen. Me høyrer om profetiar som blir uttalte og om profetiar som går i oppfylling. Me høyrer om profetar som får ord frå Gud og om profetar som ljuger til einannan. Me høyrer om mirakel og om kongar som blir straffa av Gud, får hjelp av Gud og så gløymer Gud.
Det kan vere mange botnar i alt dette. For meg er lærdommen denne: Me kan ikkje byggje på ord frå store predikantar og profetar. Me kan ikkje leggje til grunn mirakel og store gjerningar. Og me kan ikkje satse på at Gud gjennom tukt eller velsigningar får oss på rett veg. Alt dette er sandgrunn.
Den namnlause gudsmannen me høyrer om i teksten, verka under, talte profetisk og var eit vitne for folket så lenge han heldt seg til Guds ord. Då han følgde med den gamle profeten, sjølv om Gud hadde bydd han det motsatte, måtte han døy. Me blir minna på at Guds Ord står fast. Så lenge me held oss til det, står me i ein stor samanheng. Når me vik frå Guds Ord, går me i fare. Underverk og profetiar, stormenn og predikantar er lunefulle vegleiarar. Guds Ord er det einaste som ber kva som enn hender oss.
I sitt første brev til korintarane skriv Paulus: For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, men vi forkynner ein krossfest Kristus. Han er ein snublestein for jødar og ein dårskap for heidningar. Men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. For Guds dårskap er visare enn menneske, og Guds veikskap er sterkare enn menneske.
1 Kong 13, 26
Då profeten som hadde fått mannen med seg heim frå vegen, fekk høyra det, sa han: «Det er den gudsmannen som trassa Herrens ord. Difor lét Herren løva ta han, og ho har rive han i hel, etter det ordet Herren hadde tala til han.»
Det kan vere mange botnar i alt dette. For meg er lærdommen denne: Me kan ikkje byggje på ord frå store predikantar og profetar. Me kan ikkje leggje til grunn mirakel og store gjerningar. Og me kan ikkje satse på at Gud gjennom tukt eller velsigningar får oss på rett veg. Alt dette er sandgrunn.
Den namnlause gudsmannen me høyrer om i teksten, verka under, talte profetisk og var eit vitne for folket så lenge han heldt seg til Guds ord. Då han følgde med den gamle profeten, sjølv om Gud hadde bydd han det motsatte, måtte han døy. Me blir minna på at Guds Ord står fast. Så lenge me held oss til det, står me i ein stor samanheng. Når me vik frå Guds Ord, går me i fare. Underverk og profetiar, stormenn og predikantar er lunefulle vegleiarar. Guds Ord er det einaste som ber kva som enn hender oss.
I sitt første brev til korintarane skriv Paulus: For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, men vi forkynner ein krossfest Kristus. Han er ein snublestein for jødar og ein dårskap for heidningar. Men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. For Guds dårskap er visare enn menneske, og Guds veikskap er sterkare enn menneske.
1 Kong 13, 26
Då profeten som hadde fått mannen med seg heim frå vegen, fekk høyra det, sa han: «Det er den gudsmannen som trassa Herrens ord. Difor lét Herren løva ta han, og ho har rive han i hel, etter det ordet Herren hadde tala til han.»
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar